ايران كشوري است كه داراي اقوام مختلف است. هر كدام از آنها سنت ها و سبك هاي لباس استثنايي خود را دارند. لباس هاي موجود در ايران از نظر تاريخي متوسط است. زنان محلي تمايل دارند بدن خود را بپوشانند. اما به هيچ وجه به معناي اين نيست كه لباس هاي محلي آنها خسته كننده ، پرحجم و بي مزه است. در مقابل ، پوشاك ايراني روشن ، زيبا و آراسته ، زيبا و چشم نواز است.
امروزه افراد مي توانند لباسهاي مختلفي را براي پوشيدن از طيف گسترده اي از لباس انتخاب كنند. و تا آنجا كه تاريخ به ياد مي آورد ، براي زنان لباس و لوازم جانبي بسيار مهم بوده است. نه فقط براي مد و زيبايي بلكه براي ارزشهاي شخصي كه آنها منتقل مي كنند. اين ارزش ها مي توانند به هويت يك ملت تبديل شوند. لباس هاي محلي گيلان از آن دسته از لباس هاي بسيار زيبا و منحصر به فردي است كه مي تواند هر نوع بيننده اي را مجذوب خود كند. از اين رو با ما همراه باشيد تا اطلاعات كاملي را به دست آوريد.
وي گفت: "خصوصياتي كه لباس ايراني را از ساير لباسهاي دنيا جدا مي كند ، مانند رنگهاي واضح و توانايي هنري طراح كه در لباس دوخته شده است ، بيشمار است. مانند خياطي روي پاته (نوعي از صنايع دستي ايراني) ، سوزن دوزي و نوار دوخت ، روبان و از همه مهمتر سكه روي لباس. به عنوان مثال ، اين سكه ثروت زن را نشان مي داد. صداي سكه هاي روي لباس زنانه نشانگر حضور او براي همه است. سكه ها نشانه اي براي زن ايراني بود. لباس زنان ايراني در طول قرن ها بسيار زيبا و چشم نواز بوده است ، اما در عين حال ، بدن را نيز كاملاً پوشانده است.
لباس در دوره صفويه
زنان در دوره صفويه عادت داشتند كه به نوعي از سر پوشيدن استفاده كنند. اين بستگي به رتبه اجتماعي آنها دارد. از تاج هاي مختلف ساخته شده با طلا و نقره ، با جواهرات زيبا ، گرفته تا اشكال مختلف پارچه در رنگ هاي مختلف.
لباس در دوره قاجار
در دوره قاجار از سال 1785 تا 1925 ، لباسهاي معمولي زنانه لباسهاي آستين بلند با شكافهاي كناره ها يا دامن هاي سرخ شده سفيد بود كه لبه هاي آن در قسمت پايين بود. زنان در دوره قاجار براي پوشاندن لباس خود از چادر استفاده مي كردند. اين چادر از رنگ هاي مختلفي برخوردار بود: از سياه تا آبي دريايي و فيروزه اي زيبا. لباس محلي را بهتر بشناسيد.
لباس بختياري
لباس قبيله عشايري بختياري كاملاً متنوع است و شرايط آب و هوايي شديد را كه ممكن است در هنگام مهاجرت با آنها روبرو شود به حساب مي آورد. مردان لباس تنگ ، شلوار گسترده اي را كه در مچ پا بسته مي شود ، و جمجمه هاي پشمي دارند. دامن هاي رنگي و لايه اي كه با جليقه هاي تطبيق جفت شده اند ، براي خانم ها رايج است. روسريهاي بلند آنها مزين به نقوش دوزي يا تزئينات دست تزئين شده است.
حتما بخوانيد: انواع لباس هاي محلي ايراني
لباس قشقايي
از اصالت تركي ، قشقايي كه در استان فارس زندگي مي كنند قبيله كوچ نشين ديگري است. زنان با دامنهاي حجيم ، چند لايه ، رنگارنگ و روسريهاي بلند آويز شده زير چانه ، كه اجازه مي دهد تكه هاي موي گشاد صورت خود را قاب كنند ، متمايز مي شوند. كلاه هاي دور مردانه از موي گوسفند ساخته شده است كه مختص اين قبيله است.
لباس تركمن
تركمن ها گروه هاي ديگري از مردم ساكن در ايران هستند كه در قسمت شمالي به ويژه در استان گلستان يافت مي شود. تن هاي خاكي بر لباس سنتي زنان و مردان تركمن حاكم است. زنان با پوشيدن لباس هاي بلند و با لباس هاي باز ، اغلب بخشي از صورت خود را با پارچه اي كه دقيقاً زير بيني قرار دارد پنهان مي كنند. كلاه هاي پشمي كه براي محافظت در برابر هواي سرد پوشيده شده اند ، ويژگي برجسته پوشاك آقايان است.
پارچه اصلي تركمن: پارچه اصلي تركمن نوعي پارچه بلند است و از آن به نام Reda ناميده مي شود. شكل آن بسيار شبيه به Thawb (پارچه اصلي عرب) است اما تفاوت دارد. قسمت جلوي آن باز است و داراي دكمه هايي است. همچنين نام ديگري براي آن در دسترس است كه شخصي آن را Doon مي نامد. لباس هاي ديگري نيز وجود دارد كه در موقعيت هاي مختلف استفاده مي شود. به عنوان مثال ، چكمن مانند كت است يا ايچماك پارچه زمستاني است. پيراهن تركمن را كونيك مي گويند و شلوار آنها بلوچ ناميده مي شود. علاوه بر پيراهن و شلوار ، تركمن ها از كلاه هايي استفاده مي كنند كه به آنها Talpak و Boorik گفته مي شود.
آن ها از چه چيزي ساخته شده اند؟ Reda از ابريشم ساخته شده است و به طول زانو است. چاكمن از پشم شتر ساخته شده است. Ichmak از چهار تا هشت پوسته گوسفند ساخته شده است. كونيك از پارچه ساخته شده است. بلوچ از پشم ساخته شده است. Tlapak از پوسته حيوانات محلي و Boorik از پشم ساخته شده است.
لباس بلوچي
استان جنوب شرقي سيستان و بلوچستان با پاكستان و افغانستان هم مرز است و از اين رو لباس هاي سنتي اين منطقه به كامه هاي معمولي شالوار اين كشورهاي همسايه شباهت دارد. در كنار شلوار و لباس هاي رنگارنگ دوزي زانو ، زنان خود را با دستبندهاي طلايي ، گردنبندها و بندها آراسته مي كنند ، و يك شال بلندتر ديگر ، اغلب سر و شانه هاي خود را مي پوشاند. شلوارهاي بلند ، پيراهنهاي گشاد و عمامه اي براي مردان مرسوم است.
لباس كردها
كردها سبك هاي مختلفي دارند ، همانطور كه با اقامت آنها در مناطق مختلف منعكس مي شود. زن و مرد هر دو تمايل دارند لباس كمرنگي به وجود بياورند كه كمربند آن توسط كمربند گسترده اي شكل گرفته است. مردان كاپشن هاي متناسب را مي پوشند و زنان روسري هاي خود را با سكه هاي آويز و جواهرات تزئين مي كنند.
.